ЕУ мора решително да ја прекине зависноста од рускиот природен гас — а не да се враќа на неа.
Робертс Зиле, пратеник во Европскиот парламент (ECR, Латвија), потпретседател на Европскиот парламент. Претходно бил министер за финансии на Латвија од 1997 до 1998 година.
Зависноста на Европската Унија од руската енергија требаше да заврши во моментот кога првиот тенк влезе во Украина. Наместо тоа, ние продолжуваме да купуваме руски природен гас вреден милијарди евра, со што ја финансираме војната на Владимир Путин.
Време е ЕУ да прогласи енергетска независност со трајно зајакнување на енергетското партнерство со нашиот силен сојузник — Соединетите Американски Држави. 
Војната во Украина ја разоткри цената на самозадоволството. Со години, ЕУ се обложуваше на руската енергија како евтин и стабилен извор на снабдување. Всушност, тоа беше замка на зависност што му овозможи на Кремљ да не искористува, собирајќи средства за својата целосна инвазија на Украина.
И покрај силните санкции, Русија сè уште профитира од европските енергетски пазари. Таа користи тајни флоти, посредници и правни дупки за да ги одржува своите извози.
ЕУ го зголеми увозот на течен природен гас (LNG) од други извори, но со само 10% од европската побарувачка на гас задоволена од домашно производство, тоа едноставно не е доволно. Во 2021 година, 41% од увозот на гас во ЕУ доаѓаше преку цевководи од Русија. Значително го намаливме тој процент на околу 8%, но сè уште сме премногу зависни од авторитарни режими како Катар и Алжир, кои не ги споделуваат нашите демократски вредности.
Понатаму, нашата LNG инфраструктура — проширена по инвазијата специјално за диверзификација — неодамна забележа нагло зголемување на увозот на руски LNG, што во голема мера ги неутрализира намалувањата од цевководите.
Енергетската безбедност е национална безбедност, и ние мора да престанеме да ги поддржуваме нашите противници. Нема логика да ја финансираме Украина додека увезуваме руска нафта и гас. Исто така, Европа не може да изгради стабилна, сигурна и конкурентна економија додека се коцка со ненадежни добавувачи како Гаспром, кој е во сопственост на непријателска држава.
САД се добро позиционирани да го надоместат недостатокот. Тие се покажаа клучни по агресијата на Путин. Скоро две третини од американскиот извоз на LNG отидоа во Европа во 2022 година, помагајќи им на земји како Германија да се ослободат од руското стискање.
Администрацијата на поранешниот претседател Џо Бајден минатата година го паузираше извозот на LNG, испраќајќи мешани сигнали за сигурноста на Америка како енергетски партнер. Претседателот Доналд Трамп ја укина забраната, покажувајќи ја својата посветеност на извозот на енергија и давајќи ни златна можност да ги зацврстиме нашите трансатлантски енергетски врски.
Со новиот терминал за LNG во Калкасиу Пас во Америка, кој треба да започне со работа во средината на април, капацитетот за извоз на гас во Европа ќе се зголеми. Оваа недела, администрацијата на Трамп одобри дозвола за извоз за вториот објект, CP2, на истото место, укажувајќи на долгорочен раст.
Овие напори се усогласени со целите за енергетска безбедност на ЕУ. Планот REPowerEU на ЕУ, насочен кон намалување на увозот на руски гас за две третини и зголемување на инвестициите во алтернативни извори, е важен чекор. Додека ние се фокусираме на намалување на побарувачката, САД активно го зголемуваат својот капацитет за извоз на LNG и планираат нови терминали — стратешки потег што ја нагласува потребата од подлабоко партнерство.
ЕУ мора да дејствува решително за да обезбеди долгорочни договори за LNG со САД. Економските и геополитичките интереси на двете страни се усогласени, а Америка ги има ресурсите да ја задоволи побарувачката на ЕУ. Стабилен и предвидлив трансатлантски енергетски сојуз ќе не подготви за идни кризи и ќе осигура дека ниту една земја, Русија или друга, повеќе не може да ги држи нашите економии како заложници.
